Bijna een maand in Libië

Allereerst mijn excuses voor het tijdelijk verwaarlozen van mijn weblog. Vanwege drukte, geen internet in mijn appartement en pure luiheid heb ik het een tijdje niet bijgehouden. Hoogste tijd voor een nieuwe update dus!

Ik ben al weer aan mijn vierde week in Libië bezig en ik heb echt het gevoel dat de tijd in Tripoli twee keer zo snel voorbij vliegt dan in Nederland. Komt waarschijnlijk ook omdat hier voor mij alles nieuw is. De afgelopen weken heb ik genoeg meegemaakt om menig weblog mee te vullen, maar ik ga proberen om niet al te veel uit te wijden.

Zo was er de afgelopen dagen bijvoorbeeld een delegatie uit Nederland op bezoek. Deze bestond uit de Secretaris-Generaal van ons ministerie van Buitenlandse Zaken (dat is na de minister van buza de hoogste man op het ministerie), een aantal journalisten en de familie van het jongetje dat de vliegtuigcrash heeft overleefd. Zij verbleven hier drie dagen om iedereen (dokters, brandweermannen) in Libië te bedanken voor hun inzet. Het was erg interessant om zo’n bezoek mee te mogen maken. Uiteraard hebben we op kosten van jullie belastinggeld veels te veel en te duur gegeten en gedronken.

Afgelopen zaterdag ben ik met twee journalisten van The Times, een Fransman en een Argentijnse, naar Leptis Magna geweest. Dit is een soort Pompei, maar dan in Libië. Het is een mooie en goed bewaarde, oude Romeinse stad. We liepen hier als enige toeristen rond, wat erg vreemd was om te ervaren. Had deze plaats in Europa gelegen, dan was het aantal Japanners waarschijnlijk niet te overzien geweest.

Die week daarvoor zijn we in de nacht van donderdag op vrijdag gaan kamperen op een strand op 100 km van Tripoli. Met een mannetje of tien hebben we twee tenten opgezet, zelf gebrouwen bier gedronken, waterpijp gerookt en gebarbecued. Het was een erg geslaagde trip te noemen. Uiteraard was ik by far de witste persoon van het gezelschap en natuurlijk zag ik na het kamperen het meeste rood van allemaal. Mijn bijnaam is hier nu ook milkbottle…. Als ik eerlijk ben word ik toch liever de Tsunami op links genoemd.

Gisteren is Floortje naar huis gegaan, waardoor ik de komende maand alleen in het appartement en op ons kantoortje zit. Ik ben nu dus officieel king of my castle voor iets meer dan een maand. Op 13 augustus komt de volgende trainee pas, wat overigens tegelijkertijd is met het begin van de Ramadan. Ik ben benieuwd wat dat weer met zich mee gaat brengen…

Verder ga ik proberen om al mijn foto’s via Picassa online te zetten en de link hier te plaatsen, zodat jullie een beetje een beeld krijgen van Libië. Ook moet ik nog even kwijt dat mijn Nederlandse nummer hier niet werkt en ik een Libische simkaart heb moeten kopen. Dit is mijn (tijdelijke) nieuwe nummer: +218918395336.